Objekat je renoviran 1914. godine, kada su obnovljeni zidovi Vrandučke tvrđave.

Od 1878. godine Zenica je bila dio austrougarske Bosne. Nova evropska vladavina dovela je do velike industrijske revolucije u ovom dijelu svijeta. Uz nekoliko projekata sponzorisanih od strane države, privatni kapital je stimulisan za investiranje u cijeloj Bosni. Ovi projekti uključivali su željezničku prugu od Bosanskog Broda do Zenice sagrađenu 1879. godine, rudnik uglja (1880), izradu papira (1885), željezaru (1892) i zatvor (1886.), koji su značajno uticali na moderni urbani razvoj grada. Ugalj i željezo, kao osnove industrijskog razvoja krajem 19. vijeka, bili su glavni faktori koji su uticali na odluku da se Zenica postavi kao lokacija teške industrije u Bosni. Početkom 20. vijeka postojao je građevinski bum, a zvanični državni registar za 1910. godinu navodi da je za samo nekoliko godina broj stanovnika porastao na 7.215 stanovnika. Pravoslavna crkva izgrađena je 1882. godine, dvije katoličke crkve 1910. godine, Sinagoga 1903. godine, nekoliko gostionica, hotel, škola, kanalizacija, asfaltirani putevi i drugo. Grad se tokom ovog perioda značajno promijenio, što se moglo očekivati ​​tokom ovakvog razvojnog buma. Tokom Prvog svjetskog rata Zenica nije bila toliko važna oblast. Važne bitke nisu se odvijale u blizini Zenice niti u centralnom dijelu Bosne.