Prva grupa Srba stigla je 27. decembra 1915. godine u austrougarski logor u Doboju, sa oko 600 starijih muškaraca, žena i djece iz opštine Gornje Podrinje, Istočne Hercegovine, a potom i Sarajevsko-romanijske oblasti.

U logoru je od 1915. do 1917. godine ubijeno 45.791 Srba, pa se stoga može reći da je nekoliko generacija brojnih srpskih porodica - od baka i djedova do unuka izbrisano. U znak komemoracije žrtava dobojskog logora, Srpska pravoslavna crkva je u septembru 1938. objavila knjigu "Spomenici 1915-1917".

Ideja o obilježavanju sjećanja na srpskog vojnika u dobojskom logoru smrti obznanjena je odmah nakon završetka Prvog svjetskog rata, a izgradnja Spomen kompleksa počela je 1931. godine na inicijativu Srpske pravoslavne crkve u Doboju, kada je Crkva obezbijedila zemljište i novac za izgradnju. Nakon izbijanja Drugog svjetskog rata, cijeli kompleks je pretrpio veliko razaranje, a nakon rata, obnovljen je u skladu s ideološkim i političkim uvjetima vladajućeg sistema. Prije početka posljednjeg rata u prethodnoj državi restaurirana je originalna simbolika spomenika iz 1938. godine.